Զուգարաններից մինչև կինոյի տոմս․ մեդիա բարտերի էվոլյուցիան
ԵՐԵՎԱՆ, 21 հոկտեմբերի․/ԱՌԿԱ/․ Եթե մեդիա շուկայի հին ներկայացուցիչներից ինչ–որ մեկը դեռ հիշում է բուռն 90-ականները, ապա, հաստատ, կհիշի նաև բարտերի ծաղկումը։ Այդ ժամանակ գովազդը առանց խղճի խայթի փոխանակում էին օղու, թթու վարունգի և նույնիսկ, կներեք անկեղծության համար, զուգարանների հետ։
Տրամաբանությունը երկաթյա և հասկանալի էր․ ով ինչ արտադրում էր, դրանով էլ վճարում էր։
Օղու և վարունգի դեպքում ամեն ինչ պարզ էր․ ծանր ժամանակներ էին, ցուրտ էր և սով։ Այդպիսի ապրանքը գոնե ինչ-որ արժեք ուներ և իրականում օգտագործվում էր։ Իսկ թե խմբագրությունը ի՞նչ պետք է աներ քսան զուգարանի հետ, հարցն, իհարկե, փիլիսոփայական է։
Բայց անհեթեթության հետ մեկտեղ, այդ բարտերն ուներ մեկ անհերքելի արժեք՝ ազնվություն: Ոչ ոք չէր փորձում զուգարանները ներկայացնել որպես եզակի հնարավորություն կամ բացառիկ առաջարկ: Այն ժամանակ դա հարկադրված միջոց էր. փող չկար, բայց առաջխաղացումն անհրաժեշտ էր: Տնտեսական գոյատևման ինքնատիպ համարժեք միջոց էր։
Տեղեկատվական գործընկերություն․ գեղեցիկ անվանում՝ անհավասար փոխանակման համար
Այսօր պատկերն արմատապես փոխվել է։ Խմբագրությունների էլեկտրոնային փոստում պարբերաբար հայտնվում են «տեղեկատվական գործընկերության գայթակղիչ» առաջարկներ։ Սովորական «ջենթլմենական փաթեթը» մոտավորապես այսպիսի տեսք ունի․
· ձեր լոգոյի տեղադրում միջոցառման կայքում (այցելություններ՝ տարեկան մոտ 100 մարդ)
· պատվավոր տեղ 50 օրինակ տպաքանակով գովազդային բուկլետում
· բաներ մեր ցնցող միջոցառման ժամանակ, կինոյի, թատրոնի կամ գործնական ընթրիքի երկու տոմս (լավագույն դեպքում)։
Գայթակղիչ է, այնչպես չէ՞։
Եկե՛ք անկեղծ լինենք
Գործընկերներ, բավական է պահմտոցի խաղալ։ Եկե՛ք անկեղծ լինենք․ ձեր կայք գրեթե ոչ ոք չի այցելում։ «Մեր գործընկերները» բաժինը երբեմն հիշեցնում է լոգոների գերեզման, որտեղ հանգչում են տասնյակ ընկերություններ, որոնց գոյության մասին այցելուները նույնիսկ չգիտեն։
Դե, միջոցառման հեռավոր անկյունում կախված բաները կմնա նույնքան աննկատ, որքան հենց միջոցառումը։
Իսկ կինոյի, թատրոնի կամ գործնական ընթրիքի տոմսերը՝ շնորհակալություն, իհարկե, բայց դրանք մենք ինքներս էլ կարող ենք գնել։
Սա այնպիսի մոտիվացիա չէ, որ ստիպի վերանայել խմբագրության քաղաքականությունը։
Մինչդեռ լրատվամիջոցներից սպասելիքները լրիվ այլ մասշտաբի են․
երկու ծավալուն մամուլի հաղորդագրության, երեք լիարժեք հարցազրույցի, հինգ լրատվական նյութի հրապարակում, բաների տեղադրում կայքի տեսանելի հատվածում։
Պարզ թվաբանությունը ցույց է տալիս. մի կողմից, խորհրդանշական ժեստեր են, մյուս կողմից՝ զգալի ռեսուրսներ ու ծախս և մասնագետների՝ ժամանակ պահանջող գործողություններ։
Ի՞նչ հույսեր են փայփայում ուղարկողները
Ի՞նչ հույսեր ունեն ընկերությունները, որոնք տոննաներով նման առաջարկներ են ուղարկում։ Հնարավոր է՝ նրանք անկեղծորեն հավատում են, որ լրագրողները միամիտ են, կամ գուցե հույս ունեն, որ ինչ-որ մեկը կուլ կտա նման անհրապույր խայծը։
Անշուշտ, կան բացառություններ։ Իրականում կան լավ միջոցառումներ՝ իսկական բացառիկությամբ և բարձր հեղինակություն ունեցող կազմակերպիչներով։ Նման միջոցառումներին մասնակցելու համար մենք պատրաստ ենք մրցել։ Սակայն նման առաջարկները հազվադեպ են, ինչը հաստատում է միջակության ընդհանուր կանոնը: Օրինակ, «ԱՌԿԱ» գործակալությունը շոյված էր՝ ընդունելով Վերակառուցման և զարգացման եվրոպական բանկի առաջարկը՝ դառնալու Երևանում անցյալ տարվա մայիսին անցկացված բանկի տարեկան ժողովի և բիզնես ֆորումի գրեթե միակ տեղական ինֆորմացիոն հովանավորը:
Բացի այդ, մենք Հայաստանում աջակցում ենք բազմաթիվ նախաձեռնությունների, այդ թվում՝ մշակութային, բարեգործական և սոցիալապես նշանակալի նախագծերին։
Երեք ճանապարհ դեպի ադեկվատ համագործակցություն
Առաջին տարբերակ. արդար փոխանակում։ Ցանկանում ենք հրապարակումներ, առաջարկեք համարժեք ինչ-որ բան։ Բացառիկ բովանդակություն, առաջատար բանախոսների հետ փակ հանդիպում, իրական գովազդային հարթակ՝ չափելի լսարանով։
Երկրորդ տարբերակ․ արժեքի ստեղծում։ Ձեր միջոցառումը դարձրեք այնքան նշանակալից, որ լրատվամիջոցները հերթ կանգնեն հավատարմագրման համար։ Հավաքեք աստղային փորձագետների, ստեղծեք իսկապես կարևոր օրակարգ։
Երրորդ տարբերակ․ ազնիվ վճարում։ Ամենահեշտ տարբերակը գնացուցակի համաձայն աշխատելն է։ Գովազդը, հատուկ նախագծերը գումար արժեն, որակյալ կոնտենտը ստեղծվում է պրոֆեսիոնալների կողմից, իսկ լրագրողական ժամանակը շատ կոնկրետ գին ունի։ Բայց նույնիսկ այստեղ մենք պատրաստ ենք զիջումների գնալ և առաջարկել բացառիկ պայմաններ. գլխավորն այն է, որ մեր աշխատանքը գնահատվի՝ ըստ արժանվույն։
ՀԳ․ զուգարանից դեպի արդարություն
Հուսով եմ, որ լրատվամիջոցների մեծ մասի համար սանտեխնիկայով վճարելու օրերն անվերադարձ անցել են։ Սակայն արդար, համարժեք փոխանակման սկզբունքը մնում է նույնքան արդիական, որքան երբևէ։ Միայն թե այժմ արդարության չափանիշը ոչ թե զուգարանների քանակն է, այլ լրատվամիջոցների, լսարանի և մասնագիտական համայնքի համար իրական արժեքը։
Մեդիա բարտերը կարող է և պետք է գոյություն ունենա, բայց միայն փոխադարձ շահի և առողջ բանականության հիման վրա։ Ի վերջո, բոլորը ցանկանում են ստանալ որակյալ կոնտենտ, ոչ թե կիսաֆաբրիկատ՝ անհասկանալի տեղեկատվության կտորների տեսքով։
Կոնստանտին Պետրոսով
«ԱՌԿԱ» գործակալության տնօրեն
